xwekuj

Kurmancî

Rengdêr

xwekuj

1. Kesa/ê ku xwe dikuje.

   Hevmane: intiharker

   • [Serokkomarê berê yê Îranê Muhammed] Xatemî di axaftina xwe de got: bombekerên xwekuj neheqiyê li ola îslamê dikin û ev kes dê neçin bihuştê. — (Li gor Netkurd.com, 9/2006)

Herwiha

• xokuj
• xukuj

Têkildar

• xwekuştin

Jê

• xwekujî

Etîmolojî

Ji xwe + -kuj.

Werger

• Almanî: ^?selbstmörderisch
• Îngilîzî: ^?felodese
• Tirkî: müntehir → tr, canlı bomba, intihar bombacısı, intihar eden