selefkar

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /sɛlɛf'kʰɑːɾ/
• Kîtekirin: se·lef·kar

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	selefkar	selefkar	selefkar
Îzafe	selefkara	selefkarê	selefkarên
Çemandî	selefkarê	selefkarî	selefkaran
Nîşandera çemandî	wê selefkarê	wî selefkarî	wan selefkaran
Bangkirin	selefkarê	selefkaro	selefkarino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	selefkarek	selefkarek	selefkarin
Îzafe	selefkareke	selefkarekî	selefkarine
Çemandî	selefkarekê	selefkarekî	selefkarinan

selefkar mê û nêr

1. rantxwer, selefxwe, ribaxwer, fayizxur, qepal

Etîmolojî

Ji selef +‎ -kar.

Werger

• Tirkî: faizci → tr, tefeci → tr