sehil

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
sehil	sehiltir	herî sehil

sehil

1. hêsan, sanahî, ne zehmet, ne dijwar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• sehl
• sihil (2)
• sihl (2)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• sehlî
• sehlîtî

Werger

• Farisî:^?سهل‎ → fa