rehmelê

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
rehmelê	rehmelêtir	herî rehmelê rehmelêtirîn

rehmelê

1. rehmetî, biheştî, Xwedê-jê-razî,
   bo qedirgirtinê bo kesên mirî tê gotin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• rehmetlê
• rahmelê
• rahmetlê

Ji wêjeyê

• Her kesê ku rêzimana C. Bedirxan û alfabeya tikûz ya Osman Sebrî bixwîne, dê bibîne ku gelek cudahî di navbera nêrîn û biryarên her du rêzdarên rehmelê de hene. Min ev cudahî di gotara (Dibistan, têrm û têgeh) de diyar kiribûn. Gava S. Birahîm di gotara xwe de vê xalê gengeşe nake, dide xuyakirin, ku haya wî ji gotara min tune ye. — (Heyder Omer: Çima li ba xelkê rûmet e û li ba me robet e?!, Diyarname.com, 7/2009)

Etîmolojî

"Rehmet(a Xwedê) li wî/wê be!"