rebt

Kurmancî

Navdêr

rebt mê

1. têkilî, peywendî, eleqe

Ji wêjeyê

• Azadî lazim e; li hember her tiştî û her oterîtê. Ji xwe Xweda jî tevlê. Loma tenê yên ku dikarin wî red bikin, dikarin hebûn û hikmê wî jî qebûl bikin. Loma îradeya azad, kilîta qederê ye. Xweda qet bi ço û tifingan kesî bi îmana wî zeft û rebt nake. Lê yên xwe dikin şûna wî, berî her tiştî azadiya ku Xwedê daye însanan, dimiçiqînin û xwe li ser wan dikin xwedî biryar. Va çep û şaş e. Xweda hebe jî nebe jî ya esas, azadî ye û ya tebîî va ye. — (Rudaw.net 9/2015)

Herwiha

• rept

Etîmolojî

Ji erebî ربط‎ (rebṭ), têkilî irtibat, merbût, rabite, rebtiye, ribat, rîbat, zebtûrebt.

Werger

• Îngilîzî: tie → en, connection → en, relation → en, relationship → en