qurûtî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /qʊɾuːˈtiː/
• Kîtekirin: qu·rû·tî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
qurûtî		herî qurûtî

1. (Elegez, Qefqasya) Xwe rahiştin bi awayekî xwe dirêjkirî bona av vexwarinê, bi pozîyona razanê xwe dirêjî ava delav û çavkavaniyan kirin.
   • Her sibeh kareke xezala dihate ser delavê, û nazik-nazik qurûtî delavê dibû. Kûsîk jî li rex wê delavê bû, wexta çev kara xezalê ket, hêdî-hêdî, xwe erdêr a kîşand, ji delavê dûr ket. — (Xaylaza Reşîd, Delav (Çîrok))
   • Çem dikişe,
     Pez li sere,
     Qurût-qurût çi xeber e. — (Hecîyê Cindî, Mesele û Meslokêd Cimeta Kurd, Yêrêvan, 1985.)
2. nixilîn

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: قورووتی‎
• kurdî-krîlî: ԛӧрути

Jê

• (lêker) qurûtî bûn
• (lêker) qurûtî kirin
• (navdêr) qurûtî bûn
• (navdêr) qurûtîkirin
• (rengdêr) qurûtîbûyî
• (rengdêr) qurûtîkirî
• qurûtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.