qimil

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /qɪˈmɪl/
• Kîtekirin: qi·mil

Navdêr

qimil nêr

1. (buxik) Cureyekî buxikan e ku libên genim û cêyê dixwin û zerarê didin.

   Hevmane: sûnî, kîsele, reqik

Navê Zanistî

• Aelia rostrata

Herwiha

• qembelk
• qumbil
• qemel
• qemil
• qumil
• qumul

Etîmolojî

Ihtimalen ji erebî قَمْل‎ (qaml), bi metatezê ji siryaniya klasîk ܩܠܡܐܿ‎ (qlmʾ), ji aramî כלמה‎, ji akadî 𒄴 (kalmatu, “buxik, kêzik”).

Werger

• Farisî: سن‌های بدبو ـ خرچوسونه‎
• Îngilîzî: stink bug → en
• Tirkî: süne → tr, kımıl → tr

Çavkanî

• Zana Farqînî, Ferhenga Kurdî - Tirkî, Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê, Avrêl, 2005, r. 1515.
• Amadekar: D. İzoli Ferheng Kurdi - Tırki Tırki- Kurdi, Weşanên Deng, 1992, r. 667, ISBN 3-927213-04-7