qebû

Kurmancî

Navdêr

qebû

1. (spor) Du rikeber yan jî werzişvan dilîzin. Di çarçoveya rêzikan de û bi taktîk, jîrî û hêzê armanc ewe ku lîstikvan dijberê xwe bavêje erdê û li gora vana jî xal yan jî deqan (puan) distîne. Di dawiya gemişinê de xalên herî pir kê bidest xistibe yan jî kê pişta rikeberê xwe danîbe ser mînderê yanî tûş kiribe ew serkeftinê bi dest dixe.
   • Bi kurdî Pehlewanî bi çend peyv ve tê gotin. Gemş ji gemişinê tê ev jî pehlewanî ye. Qebû jî wek pehlewanî tê qebul kirin. Min bi zanebûnî wan sê peyvan bikaranî. Ji ber ku bila her kes bizane û bi bikaranînê wan peyvan banekî li ser xwe bigre. (Gemş û Pehlewanî, Metîn Kewê Dilxêrî, netkurd.com, 08/10/2010)

Hevmane

• pehlewanî (yek ji maneyan)
• gemş

Jê

• qebû kirin
• qebûhez
• qebûvan

Bide ber

• goga pê

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Îngilîzî: wrestling → en, wrestle → en
• Tirkî: güreş → tr