pozkir

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /poːzˈkɪɾ/
• Kîtekirin: poz·kir

Rengdêr

pozkir, r-ya req

1. kesê ku pozê wî bêvilê wî ne temam e, kesê ku di pozê wî de di bêvilê wî de kêmayî heye, kesê ku pozê wî bêvilê wî nîvçe ye, kesê ku pozê wî bêvilê wî li gora pozên emsalên wî kin e "xalê pozşingir/ çû aşê binê gir/ sê şev û sê roj genimê xwe li êş kir/ libek jî jê sipî nekir/ paşê rabû çû mala xalê xwe yê pozkirr"