momin

 Binêre herwiha: Momin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /moːˈmɪn/
• Kîtekirin: mo·min

Navdêr

momin mê û nêr

1. qudsî, pîrozwer, pîrozmend, evrar, teqwa
   • Dişewitim ez boyî bextê wî egîtî, hizkiriya wî,
     Nikarim ez, tamîş nadim, dimirim boyî dîtina wî,
     Wî boyî min ruh texsîr nedikir, qe tişt nekir min bona wî,
     Meriyê te ra ku momin e, tu momin bî gere boyî wî.
      — (Şota Rûsatavêlî, Wergirê Postê Piling (destan), Tbilîsî, 2007, ji zimanê gurcî: Cerdoyê Esed)
   • Bi vî awayî, ser bingehê van fikiran em têne ser wê bîr û bawerîyê, ku se di dewrana jîyana eşîrtîyê-derebegîyê da wek bal gelek miletan, bal kurdan jî wek heywanekî momin hatîye hesibandin.
      — (Emînê Evdal, Bawermedîyên Kurdên Êzdî (destan), Yêrêvan, 1949, ji zimanê ermenî: Têmûrê Xelîl)
   • Nizanim 'emirê merivêd momin
     Çi teherî ye, bi çi qirarê,
     Lê çi ku ez im, bext qedera min
     Bûye rozgareke meha adarê.
      — (Fêrîkê Ûsiv, Bijare (helbest), Yêrêvan, 2010)

Etîmolojî

Bide ber mûmin.

Werger

• Îngilîzî: blessed → en, holy → en, sacred → en
• Rusî: благословенный → ru (blagoslovennyj), блаженный → ru (blažennyj)
• Tirkî: mübarek → tr, kutlu → tr, kutsal → tr