merhûm

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
merhûm	merhûmtir	herî merhûm merhûmtirîn

merhûm

1. rehmetî, biheştî, rehmetkirî, mirî, wefatkirî
   • Şahirê siyê jî Melayê Batê ye. Navê wî jî Mela Ehmed e. Eslê wî ji Batê ye. Bate gundek e, ji gundê di hekariyan. Di tarîxa heşt sed û bîstî da peyda bûye, û zehf şihir û ebyat gotine. Dîwaneke mexsûs heye, qewî qenc e, û mewlûdeke kurmancî gotiye. Di Kurdistanê de ew meqbûl e; û heştê salî emir kiriye û neh sedê hicrî merhûm bûye. Di nêv gundê Batê de jî medfûn e. — (Mela Mehmûdê Bayezîdî)

Etîmolojî

Ji erebî مَرْحُوم‎‎‎ (marḥūm).

Werger

• Almanî: selig → de
• Farisî: مرحوم‎ → fa
• Tirkî: merhum → tr