melekorî

Kurmancî

Rengdêr

melekorî

1. (bijîşkî) nexweşîya ku herderê leşê mirov dixuri.qaşo derzîyan û geznikê dêxine leşê mirov
   • Dema min çar cixare kêşan di cihda ez melekorî bûm — (pirnût)

Jê

1. melekorîtî
2. melekorîbûn

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: oyuz → tr