kirîdar

Kurmancî

Rengdêr

kirîdar, r-ya req

1. Kesê ku tiştek dikire, kesê ku mîqdarek pere dide xwediyê tiştekî firotinê û bi wî pereyî wî tiştî dikire digihîne destê xwe û ji xwe re dike mal.

   Kirîdarên pirtûkan nuha zêde bûne.

Hevmane

• xerîdar, bikir, kirox, kiryar, kiriger, xerîdar, mişterî

Dijmane

• firotox

Etîmolojî

Ji kirî +‎ -dar.

Werger

• Farisî: خریدار‎ → fa