keremkotî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɛɾɛmkoːˈtiː/
• Kîtekirin: ke·rem·ko·tî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
keremkotî		herî keremkotî

keremkotî

1. xerab, ne baş
   • Di nava lepên profesorê kinik de hatibû hepiskirin, bi awir û axaftinên keremkotî hatibû tacîzkirin. — (Mîran Janbar, Qolyeya Cécileê, Weşanxaneya Lîs, 2012, çapa 1em, r. 91, ISBN 9786054497010)
   • Helbest xwînavê jiyanê ye, qirêjiya vê jiyanê bi helbestê tê şûştin, helbestkar, peyvan li moxila jiyanê dixin û wan peyvên xweşik û spehî, ji nava peyvên qirêj û keremkotî yeko yeko dineqînin. — (M. Bawer: Sîsîfosên jiyana kerkotê, Azadiya Welat, 19 Cotmeh 2011, r. 6)
   • 1. (yek) di sireke zemherî hemû newayên min hatin dizîn
     2. (dudo) stranên min keremkotî, hêmayên min bî — (Rêdûr Dîjle, Xeberoşka Zarokên Dergûşesmer [arşîv], helbestakurdi.com)

Etîmolojî

Ji kerem +‎ kotî.