kerîmî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kɛɾiːˈmiː/
• Kîtekirin: ke·rî·mî

Navdêr

kerîmî mê

1. rewşa kerîmbûnê

Etîmolojî

Ji kerîm + -î

Ji wêjeya klasîk

• Wadih bike halî bo min i'lam
  Herçend kerema kerîmî 'am e
  Barî bi çi da te ev meqame« — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)