karate

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	karate	karate
Îzafe	karateya karata	karateyên karatên
Çemandî	karateyê karatê	karateyan karatan
Nîşandera çemandî	wê karateyê wê karatê	wan karateyan wan karatan
Bangkirin	karateyê karatê	karateyino karatino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	karateyek karatek	karateyin karatin
Îzafe	karateyeke karateke	karateyine karatine
Çemandî	karateyekê karatekê	karateyinan karatinan

karate

karate mê

1. hunerek şerrî ya ji Okînawaya Japonyayê ye û mirov bi pên û mist û enîşkan derbeyan li dijberê/a xwe dide
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• kerete
• qarate
• qerete

Etîmolojî

Ji japonî [Peyv?]

Jê

• karateker
• karatenas
• karatenasî
• karatevan
• karatevanî
• karateyî

Werger

• Fînî: karate → fi
• Fransî: karaté → fr
• Îngilîzî: karate → en
• Japonî: 空手 (karate)
• Tirkî: ^?karata → tr

Îngilîzî

Navdêr

karate

1. karate
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkî

Navdêr

karate

1. karate
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)