kahîn

 Binêre herwiha: kahin û kâhin

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kahîn	kahîn
Îzafe	kahîna	kahînên
Çemandî	kahînê	kahînan
Nîşandera çemandî	wê kahînê	wan kahînan
Bangkirin	kahînê	kahînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kahînek	kahînin
Îzafe	kahîneke	kahînine
Çemandî	kahînekê	kahîninan

kahîn mê

1. Kesê ku radibe bi gehandina di navbera Xwedê yan xwedawend u mirovan da. Di encam da karê wan dimîne li ser beş, qurbanîdan, nîşandanên ayînî yan pêşbînî.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. Kesa/ê ku bikare bizane ku bûyer dê biqewimin berî ku biqewimin.

   Hevmane: pêşbîn, mirwazan, falzan, xêfzan

   • Kahînê bi nave Laonicus Chalcondyles pirtûkeke bi navê “Hilweşandina Împaratoriya Tirk” nivîsiye û weke kehanet behsa têkçûna împaratoriya tirk kiriye. Ev kahîn di navbera salên 1425 û 1490-î de jiyaye. Ew eslê xwe grekîyekî –yunanîyekî- Atînayê bûye û li Konstantînopolîsê – Stenbolê – jiyaye. Wî gotiye yê ku Stenbolê fetih bike navê wî ”Mehmed” e. Rast derketiye. Fatîh Siltan Mehmed Stenbol fetih kiriye. Wî gotiye dê Împaratoriya Osmanî hilweşe. Rast derketiye, hilweşiyaye. — (Lokman Polat, Lotikxane.com, 10/2007)

Herwiha

• kahin

Têkildar

• kehanet

Jê

• kahînî
• kahînîtî
• kahîntî

Etîmolojî

Ji erebî كاهن‎ (kahin), hevreha aramî ܟܗܢܐ‎ / כהנא (kahna), îbranî כוהן‎ (kohên) ji כונ (k-w-n-: rabûn, sekinîn > kurdî kewn), amharî ካህን (kahn)...

Werger

• Almanî: Spökenkieker → de m, Wahrsager → de m, Wahrsagerin → de m, Priester → de
• Farisî: کاهن‎ → fa, کاهن‎ → fa
• Fînî: ennustaja → fi
• Îngilîzî: fortuneteller → en, soothsayer → en, priest → en
• Sirboxirwatî: gatar → sh m, gatara (гатар, гатара )
• Tirkî: kahin → tr, kâhin → tr