hulle

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hulle	hulle
Îzafe	hulleya hulla	hulleyên hullên
Çemandî	hulleyê hullê	hulleyan hullan
Nîşandera çemandî	wê hulleyê wê hullê	wan hulleyan wan hullan
Bangkirin	hulleyê hullê	hulleyino hullino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hulleyek hullek	hulleyin hullin
Îzafe	hulleyeke hulleke	hulleyine hulline
Çemandî	hulleyekê hullekê	hulleyinan hullinan

hulle mê

1. (li gor îslamê) sertê ku dibêje eger mêrek jina xwe ber de û carek dî bixwaze pê re bizewice, divê ew jin di navberê re mêrek dî bike û paşî wî berde daku bikare bigihe mêrê xwe yê yekem
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• hule

Ji wêjeyê

Heger zilamek sê telaqên jina xwe bavêje, wê berde û piştre li jina xwe poşman bibe, divê jina wî here zilamekî din bike, xwe ji wî zilamî berde û dîsa li mêrê xwe vegere. Yanî, divê rebena jinikê lotikek din li xwe xe heta ku karibe dîsa li mêrê xwe ê berê vegere.

(Lotikxane.com, 7/2008)

Etîmolojî

Ji erebî

Werger

• Almanî: eben → de, glatt → de
• Tirkî: hülle → tr

Afrîkansî

Cînav

hulle

1. ew (pirjimar), wan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)