heba

Kurmancî

Rengdêr

heba

1. pûç, zayî, isref, mehf

Jê

• (Lêker) heba bûn
• (Lêker) heba kirin

• (Navdêr) hebabûn
• (Navdêr) hebakirin

• (Rengdêr) hebabûyî
• (Rengdêr) hebakirî
• hebakar
• hebakarî
• hebaker

Etîmolojî

Ji erebî هباء‎ (habāˀ, “xubara ku di hewayê de difire”).

Çavkanî:

• Sevan NİŞANYAN, Heba [arşîv], nisanyansozluk.com

Werger

• Farisî: پوچ‎ → fa