fayiq

 Binêre herwiha: Fayiq

Kurmancî

Rengdêr

fayiq

1. jêhatî, hêja, zîrek
   • Ku padişahek zemanê sabiq
     rabû di hikûmeta xwe faiq. — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Herwiha

• faîq
• fayîq

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Jê

• fayiqane
• fayiqî
• fayiqîtî
• fayiqtî