emekdar

Kurmancî

Rengdêr

emekdar

1. kedkar, xebatkar, kesa/ê ku pirr dixebite yan xebitiye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. karbes, karkenar, malnişîn, xanenişîn, teqawid
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• emekdêr

Jê

• (Lêker) emekdar bûn
• (Lêker) emekdar kirin

• (Navdêr) emekdarbûn
• (Navdêr) emekdarkirin

• (Rengdêr) emekdarbûyî
• (Rengdêr) emekdarkirî
• emekdarî
• emekdarîtî
• emekdartî

Etîmolojî

Ji emek + -dar.

Werger

• Almanî: Pensionär → de, Rentner → de m, ^?verdient → de
• Erebî: خدمة‎ → ar
• Îngilîzî: retire → en, retiree → en, ^?allegiant → en, ^?leaky → en, ^?leal → en, ^?loyal → en, ^?feal → en, ^?loyalist → en, ^?single-hearted → en, ^?truepenny → en, ^?on the level → en
• Tirkî: emekli → tr, emektar → tr, tekaüt → tr, demirbaş → tr