elemdar

Kurmancî

Rengdêr

elemdar

1. biêş, bikul, biderd, bikeder, bikeser, biazar, biezyet, binexweşî, binesaxî

Etîmolojî

Ji elem +‎ -dar.

Jê

• elemdarî
• elemdarîtî
• elemdartî

Ji wêjeya klasîk

• Rayeta fethê ji nesra te ko her menşûr-i bû
  Şehsiwarê ferrê subhanî 'elemdarê te bî
  Ney tinê Tebrîz û Kurdistan li ber hukmê te bin — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: elemli → tr