ebsar

Kurmancî

Mane

ebsar (cureyê peyvê?)

1. pirejimara »beser-ê«: dên, çav, dîdar

Ji wêjeyê

• Ji çeşm û guşe'ê ebrû bi dor camê işaret kir
  Bi ebsaran nezer min çû ji çerxê qewsê ebrûyan
  Şukurxaz în ko çehvan karê ber 'eyn-i besaret kir — (Dîwana Melayê Cizirî)