dilbij

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /dɪlˈbɪʒ/
• Kîtekirin: dil·bij

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dilbij	dilbij
Îzafe	dilbijê	dilbijên
Çemandî	dilbijî	dilbijan
Nîşandera çemandî	wî dilbijî	wan dilbijan
Bangkirin	dilbijo	dilbijino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	dilbijek	dilbijin
Îzafe	dilbijekî	dilbijine
Çemandî	dilbijekî	dilbijinan

dilbij nêr

1. evîndar, hezker, aşiq, sewdayî
   • Hemî kes dilbijê wê bejn û bala wek neya avî
     Tenê ê ko perîşan û ceger xwîn maye Seyda ye — (Cegerxwîn)
   • tu şêrgelê xwe nadî bi kehramin
     dilbijê bejn û bala wî me ez îro? — (Alan Pîrê, Kum Soro, Na Yayınları, 2018, r. 29, ISBN 9786059017787)
   • Dibe ku em dilbijê bûka şiîrê bin û bixwazin zûbizû bi dîdara çavê me ronî bibe. — (Hemeseîd Hesen, Çexov karakterekî nemir afirandiye [arşîv], rudaw.net, 10.05.2016)

Etîmolojî

dil + bijîn - -în

Jê

• dilbijî
• dilbijîtî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
dilbij		herî dilbij

dilbij

1. evîndar, hezker, aşiq, sewdayî
   • Bayê dilistana min î dilbij şa dike gul û çîçekên gulîstana dilistana min... — (M. Tunçyuzlu: Dibistana dîlgirtî, Azadiya Welat, Hj. 1586, 16.09.2011, r. 10)
   • Çiqas meyê hêvî daba nifşê nûhatî , nifşê dilbij û dilşewat ji çand , tore û zimanê kurdî re! — (Ciwan Dêrikî, Zarokên kurd û pişaftin [arşîv], welateme.net, 22/9/2011)
   • Dil diguve, dil diguve... kurmekî bêdev e; mîrato çi jî dilbij e, dimije xwînê! — (yeqîn h., Êvareke reş û spî [arşîv], diyarname.com, 20.05.2009)
2. arezûmend, meyildar, mereqdar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

dil + bijîn - -în

Jê

• dilbijî
• dilbijîtî