dîger

Kurmancî

Navdêr

dîger mê

1. dîtir, xeyrî, bilî, xeynî

Etîmolojî

Ji dî +‎ -ger.

Ji wêjeya klasîk

• Xweşdeng hinek hinek di xweşreng
  Hin cergebezî û hin dîger leng
  Bi l-cumle li rexmê vê 'ecûzê — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Tirkî: gayri → tr, özge → tr, ^?öbür → tr, ^?öteki → tr