cilqetîn

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
cilqetîn	cilqetîntir	herî cilqetîn cilqetîntirîn

cilqetîn

1. Kesa/ê ku cilên xwe didirrîne

   dînê cilqetîn

   • Nanxwerê cilqetîn e. Ekmekyiyen ve elbiseyırtandır. Ev biwêj bi giştî wateyekê îfade nake, bes di pirsîna navan de tê bikaranîn. — (Abdulkadir Bingöl, Gotinên Pêşiyan û Biwêj [arşîv], weşanên na, r. 450)

Herwiha

• cilqetên

Etîmolojî

cil + qetandin - -andin + -în