cegerdar

Kurmancî

Rengdêr

cegerdar

1. bidil, biqelb

Etîmolojî

Ji ceger +‎ -dar.

Jê

• cegerdarî
• cegerdarîtî
• cegerdartî

Ji wêjeya klasîk

• Yan şubhetê Tacdîn di cebbar
  Qettal û dilawer û cegerdar
  Me'fû bikitin kerameta wan — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Werger

• Tirkî: cigerli, ^?cesaretli → tr, ^?ciğerli