camid

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	camid	camid
Îzafe	camida	camidên
Çemandî	camidê	camidan
Nîşandera çemandî	wê camidê	wan camidan
Bangkirin	camidê	camidino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	camidek	camidin
Îzafe	camideke	camidine
Çemandî	camidekê	camidinan

camid mê

1. bêruh, bêcan, bêgiyan, mirî
   • Ey ew mirovê ko xwe “mirov” dihesibîne! Xwe bixwîne! An jî îhtîmal heye ko tu bibî heywan yan jî camid. — (Bedîûzzeman Mele Seîdê Kurdî, wergerandin: Abdulkadir Bîngol, Nefel.com, 7/2009)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî cemed, cemidandin, cemidî, cemidîn

Jê

• camidî

Werger

• Tirkî: nesne → tr, obje → tr