cîk

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /d͡ʒiːk/
• Kîtekirin: cîk

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cîk	cîk
Îzafe	cîkê	cîkên
Çemandî	cîkî	cîkan
Nîşandera çemandî	wî cîkî	wan cîkan
Bangkirin	cîko	cîkino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	cîkek	cîkin
Îzafe	cîkekî	cîkine
Çemandî	cîkekî	cîkinan

cîk nêr

1. (Stewr, Omeriyan) Ji bo xwarinan parçeyekî biçûk, çenik.

   Cîkek penêrê koçeran, cîkek nan, cîkek sêv.

• cîk penêrê koçerî; Xidirê Omerî kulama xurfanî

Etîmolojî

• cî, şebeş li erdê ket bû du cîyan. Bi şeqên wî girt û kir du cîyan