bonkor

 Binêre herwiha: bonkör

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bonkor	bonkortir	herî bonkor bonkortirîn

bonkor

1. zengîn, dewlemend, maldar, paredar
   • Heger mirov bi xwe tiştek nebe û yê li hemberî mirovî jî gelekê bonkorê (dewlemendê) wê tiştê be wiha dibe. — (Xecê Yaşar di hevpeyivînekê de li gel Nefel.com, 5/2007)

Herwiha

• bonkorî
• bonkorîtî
• bonkortî

Etîmolojî

Hevreha tirkî bonkör, ji fransî bon (“baş”) + cœur (“dil”).

Werger

• Fransî: généreux → fr
• Îngilîzî: generous → en, bounteous → en
• Tirkî: bonkör → tr