binaxedar

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
binaxedar	binaxedartir	herî binaxedar binaxedartirîn

binaxedar

1. kesê/a an tiştê ku bingeheke xwe ya xurt, zexm û teqez heye

Hevmane

• bibingeh
• bibinyad

Ji wêjeyê

• Herî pêşîn sertacê lîteratûra kurdî, binyat û binaxedarê bîr û bawera kurdewarî, kurdperwerî û wetenperweriya serxwebûna kurd û Kurdistanê, şayîrê kurd ê mezin û bi nav û deng Ahmedê Xanî di “Mem û Zîn”a xweda nivîsîye, ku berî wî şayîr û nivîskarên kurdan hebûne, lê navên wan ji bîr kirinê, çimkî kesek tune bûye navê wan ji bîr wîne û binivîse, ku kurd jî xudanê şayir û nivîskaran bûne, ku şayîrên wan jî hebûne. Derheqê vê yekêda Ahmedê xanî ev rêzên jêrîn de “Mem û Zîn”a xweda nivîsîne:
  Ger dê hebûwa me jî xudanek,
  Alî keremek, letîf danek,
  U’lm û huner û kemal û ezan.
   — (Qanatê Kurdo (1909-1985) di prtûka bi navê Tarîxa Edebiyata Kurdî 1 de)

Etîmolojî

Ji binaxe +‎ -dar.

Jê

• binaxedarî