bicîh

Kurmancî

Rengdêr

bicîh

1. bierd, biax, bizevî, bierazî, bimilk, biwar, bicih, bider, bimekan, bimesken, bilokal, bicî

Jê

• bicîhî
• bicîhîtî
• bicîhtî
• (Rengdêr) bicîhbûyî

Etîmolojî

Ji bi- + cîh.

Werger

• Farisî: بجا‎ → fa, مناسب‎ → fa