bi selîqe

Kurmancî

Hoker

bi selîqe

1. Kesê ku tiştên xwe, perê xwe zefî nake, hildide, belav nake.

   Ew kebanîke bi selîqe ye, çi hebe pirtî pirtî dide xebatê.

   Ew mêrekî bi selîqe ye, perê xwe zefî nake.

Etîmolojî

Ji bi + selîqe.

Werger

• Îngilîzî: thrifty → en
• Tirkî: tutumlu → tr