betir

Kurmancî

Mane

betir (cureyê peyvê?)

1. bêhtir, wêdetir

Ji wêjeya klasîk

• Navê wî munafiqî Bekir bû
  Belkî ji belûqiya betir bû — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: بهتر‎ → fa, بالاتر‎ → fa