berahîn

Kurmancî

Mane

berahîn (cureyê peyvê?)

1. pirejimara »burhan-ê« ye. burhan: spartek, îsbat

Ji wêjeyê

• Ji vê teqwîm-i insanî nezer da sirrê subhanî
  »Fe-haze l-wechu min ecla berahînin we-ayatî«
  Ko nûra 'işqê lami' det li Torê qelbê cami' det — (Dîwana Melayê Cizirî)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Farisî: ^?حقیقی‎ → fa