belegoşk

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛlɛˈɡoːʃk/
• Kîtekirin: be·le·goşk

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	belegoşk	belegoşk
Îzafe	belegoşka	belegoşkên
Çemandî	belegoşkê	belegoşkan
Nîşandera çemandî	wê belegoşkê	wan belegoşkan
Bangkirin	belegoşkê	belegoşkino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	belegoşkek	belegoşkin
Îzafe	belegoşkeke	belegoşkine
Çemandî	belegoşkekê	belegoşkinan

belegoşk mê

1. (anatomî) Kêleka serî ye ku dikeve paşiya guh.
   • Çîvo usa ker hînkiribû, heçî gava destê xwe bavîta belegoşka xwe, bixuranda, ker dizirîya. — (Têmûrê Xelîl, Ji nimûneyên zargotina me – 117 [arşîv], riataza.com, 26.11.2017)
   • Elî bi qilqilandin belegoşka xwe xurand û li Hesen zivirî... — (Hêvî, Çîrok [arşîv], F.TOTANÎ, 1983, r. 44)
   • Min bavê xwe razî dikir, diya min di me de derket, şeqamekî li belegoşka min xist... — (Tirêj, Çend bermayên Mîtolojîk [arşîv], Mihemed QASIM, hj. 2, 1980, r. 53)

Herwiha

• pelegoşk

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: kulak tozu → tr