bêkemal

Kurmancî

Rengdêr

bêkemal

1. biqisûr, kêm, netam, bikêmasî, nekemilî

Ji wêjeya klasîk

• Farix ji heqîqî û mecazî
  Kirmanc ne pir di bêkemal in
  Emma di yetîm û bêmecal in — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Ji bê- +‎ kemal.

Werger

• Almanî: unvollkommen → de