bêbedel

Kurmancî

Rengdêr

bêbedel

1. bêalegor, bêserbiserî, bêteqes, bêtrampa, bêmibadele, bêgerew, bêmitenawibî

Ji wêjeya klasîk

• Ew hor û perî di bêbedel bûn
  Lewra ko ji nûrê lem yezel bûn — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Jê

• bêbedelî
• bêbedelîtî
• bêbedeltî

Etîmolojî

Ji bê- + bedel.

Werger

• Almanî: umsonst → de
• Tirkî: ^?bedelsiz → tr, bilâbedel