arezû kirin

 Ji bo navdêrê binêre: arezûkirin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːɾɛˈzuː kɪˈɾɪn/
• Kîtekirin: a·re·zû ki·rin

Lêker

arezû kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	arezû dikim
	tu	arezû dikî
	ew	arezû dike
	em, hûn, ew	arezû dikin
Fermanî	Yekjimar	arezû bike
	Pirjimar	arezû bikin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	min	arezû kir
	te	arezû kir
	wê/wî	arezû kir
	me, we, wan	arezû kir
Formên din: Tewandin:arezû kirin

arezû kirin lêkera hevedudanî, gerguhêz

1. Xwestin; bi dilûcan hêvî kirin.
   • Huznî xwedî çapxane û xwedî îmtiyaz ê kovarê arezû kirîye, ku belavkirna wê mangane bêt, belku hindêk car umîdê wî bi vê hebûye, ku heftane bêt, belam ji vê perî va hatûnete pêşî her çendîn hewl daye rahî nebû û ew wate ji alî wî ve nehatîye dîyin ku kovareke mangane amade bikit û pexşî bikateve, her wekî li vê xişteyê(tabloya) jêrîn tête berçavkirin. — (Bîr, https://bnk.institutkurde.org/images/pdf/S12MU93YT4.pdf [arşîv], Dr. Kurdistan Mukrîyanî (wergêr Seîd Veroj), hj. 1, Bihar 2005, r. 157)

Etîmolojî

Ji arezû + kirin.

Werger

• Almanî: begehren → de, wünschen → de
• Erebî: ^?أراد‎, ^?أطال‎
• Farisî: آرزو کردن‎ → fa
• Îngilîzî: aspire → en, propend → en
• Tirkî: arzu etmek → tr, arzulamak → tr, temenni etmek → tr, arzu duymak → tr, dilemek → tr, (bir şey veya kişi için) çıldırmak → tr