-mir-

Kurmancî

Rehekî lêkerê

-mir-

1. Rehê dema borî ji lêkera mirin (tewandin).

   Ew mir.

   Tu nemirî

   Em nemiribûn.

2. Rehê dema niha ji lêkera mirin (tewandin).

   Ew dê bimire.

   Ew li bîra me namirin.