şerqî

Kurmancî

Rengdêr

şerqî

1. rojhilatî, rohilatî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. rojhilatnavînî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• şarqî (1)

Ji wêjeyê

Nuha cara pêşî di dîroka Kurdistanê de qonaxa rastîn a îmtîhana desthilat û mixalefeta siyasî ya li ber birêvebirina dewlet û welatekî demokratîk destpêkiriye. Gelo siyasiyên Kurdistanê bi desthilat û mixalefeta xwe ê karibin zemîna islûb û zimanê kultura demokrasîyê peyda bikin û bi hev re welat ber bi reform û demokrasiya pêşkeftî ve bibin, yan ê zimanê desthilat û mixalefeteka populîst a ”a la şerqî” ya texrîbkar hilbijêrin?

(Murad Cûwan: Encamên hilbijartinên Kurdistanê, Netkurd.com, 7/2009)

Etîmolojî

ji erebî, ji Ji şerq + -î

Jê

• şerqîdost
• şerqîdostî
• şerqîhez
• şerqîhezî
• şerqîtî
• şerqînas
• şerqînasî

Werger

• Farisî: ^?مشرقی‎ → fa
• Îngilîzî: eastern → en, oriental → en
• Tirkî: şarki → tr, şarklı → tr