Kurmancî biguhêre

Navdêr 1 biguhêre

şeb

  1. biharatek yan gulavek e
    • şekir û şebê — (di gelelk stranên kurdî de)

Pîrepend biguhêre

  • Şeb û şekir çûn Diyarbekir, şekir rûnişt dengê xwe nekir, şebê rabû pesna xwe kir
  • Şeb û şekir hevûdu naskir
  • Li şekirî hat li şebê hesilî

Biwêj biguhêre

  • Şeb û şekir li cem yekî an yekê yek bûn
  • Ne şeb ne şekir bûn

Herwiha biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Li gor Dihxuda navê deverekê ye li Yemenê û bi biharat û gulavên xwe yên bihagiran navdar e û ehlê wê ji bi firotina wan zengîn bûye.

biguhêre

Ji wêjeya klasîk biguhêre

Werger biguhêre

Navdêr 2 biguhêre

şeb

  1. şev
    • Şebê zulumatê bi îmkanê dibit subhî numa — (Ehmedê Xanî)

Bikaranîn biguhêre

Tenê di klasîkên kurdî de.

Etîmolojî biguhêre

Ji farisî شب(şeb)

Tirkî biguhêre

Navdêr biguhêre

şeb

  1. şev