biguhêre

şeb

  1. biharatek yan gulavek e
    • şekir û şebê — (di gelelk stranên kurdî de)

Pîrepend

biguhêre
  • Şeb û şekir çûn Diyarbekir, şekir rûnişt dengê xwe nekir, şebê rabû pesna xwe kir
  • Şeb û şekir hevûdu naskir
  • Li şekirî hat li şebê hesilî
  • Şeb û şekir li cem yekî an yekê yek bûn
  • Ne şeb ne şekir bûn

Etîmolojî

biguhêre

Li gor Dihxuda navê deverekê ye li Yemenê û bi biharat û gulavên xwe yên bihagiran navdar e û ehlê wê ji bi firotina wan zengîn bûye.

Ji wêjeya klasîk

biguhêre
biguhêre

şeb

  1. şev
    • Şebê zulumatê bi îmkanê dibit subhî numa — (Ehmedê Xanî)

Bikaranîn

biguhêre

Tenê di klasîkên kurdî de.

Etîmolojî

biguhêre

Ji farisî شب(şeb)

şeb

  1. şev