îsan

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /iːˈsɑːn/
• Kîtekirin: î·san

Lêker

îsan (lêkera negerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	tîsim
	tu	tîsî
	ew	tîse
	em, hûn, ew	tîsin
Fermanî	Yekjimar	bîse
	Pirjimar	bîsin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	ez	îsam
	tu	îsayî
	ew	îsa
	em, hûn, ew	îsan
Formên din:

îsan lêkera xwerû, negerguhêz

1. ronî dan

   min dî seba dayi seher
   madarê bedrê kir du ker
   qewsûqezeh jê hate der
   dîsa bi zulfan ra teba. Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640

2. çirisandin

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئيسان‎

Herwiha

• îsandin
• eyisandin

Tewîn

• Rehê dema niha: -îs-
• Rehê dema borî: -îsa-

Jê

• îsayî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: leuchten → de, scheinen → de, strahlen → de, an sein → de, brennen → de
• Erebî: اشتعل‎ → ar, أضاء‎ → ar, لمع‎ → ar
• Farisî: درخشیدن‎ → fa, روشن شدن‎ → fa, تابیدن‎ → fa
• Îngilîzî: shine → en, glow → en, give light → en, burn → en
• Tirkî: parlamak → tr, ışık saçmak → tr

Navdêr

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îsan	îsan
Îzafe	îsanê	îsanên
Çemandî	îsanî	îsanan
Nîşandera çemandî	wî îsanî	wan îsanan
Bangkirin	îsano	îsanino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îsanek	îsanin
Îzafe	îsanekî	îsanine
Çemandî	îsanekî	îsaninan

îsan nêr

1. (Kobanî) mirov, insan

Etîmolojî

Deyn ji erebî إِنْسَان‎ (ʾinsān).

Werger

mirov — binêre mirov

Çavkanî

• Dosikî, Mihemed Emîn., Ferhenga Spîrêz Kurdî-Erebî ["قاموس سپیرێز كردي-عربي"], Duhok, 2013