îsan

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /iːˈsɑːn/
• Kîtekirin: î·san

Lêker

îsan (negerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	tîsim
	tu	tîsî
	ew	tîse
	em, hûn, ew	tîsin
Fermanî	Yekjimar	bîse
	Pirjimar	bîsin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	ez	îsam
	tu	îsayî
	ew	îsa
	em, hûn, ew	îsan
Formên din:

îsan negerguhêz (lêkera xwerû)

1. ronî dan

   min dî seba dayi seher
   madarê bedrê kir du ker
   qewsûqezeh jê hate der
   dîsa bi zulfan ra teba. Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640

2. çirisandin

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: ئيسان

Herwiha

• îsandin
• eyisandin

Tewîn

• Rehê dema niha: -îs-
• Rehê dema borî: -îsa-

Jê

• îsayî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: leuchten → de, scheinen → de, strahlen → de, an sein → de, brennen → de
• Erebî: اشتعل → ar, أضاء → ar, لمع → ar
• Farisî: درخشیدن → fa, روشن شدن → fa, تابیدن → fa
• Îngilîzî: shine → en, glow → en, give light → en, burn → en
• Tirkî: parlamak → tr, ışık saçmak → tr

Navdêr

Tewandina îsan
Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îsan	îsan
Îzafe	îsanê	îsanên
Çemandî	îsanî	îsanan
Nîşandera çemandî	wî îsanî	wan îsanan
Bangkirin	îsano	îsanino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	îsanek	îsanin
Îzafe	îsanekî	îsanine
Çemandî	îsanekî	îsaninan

îsan n

1. (Kobanî) mirov, insan

Etîmolojî

Deyn ji erebî إِنْسَان (ʔinsān).

Werger

mirov — binêre mirov

Çavkanî

• Dosikî, Mihemed Emîn., Ferhenga Spîrêz Kurdî-Erebî ["قاموس سپیرێز كردي-عربي"], Duhok, 2013