îmamî

Kurmancî

Navdêr

îmamî mê

1. rewşa îmambûnê
2. lîderî, serokatî, pêşengî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji îmam + -î

Werger

• Farisî: امامت‎ → fa
• Tirkî: imamet → tr, imamlık → tr