zûmeş

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
zûmeş	zûmeştir	herî zûmeş

zûmeş

1. kesa/ê yan tişta/ê ku zû dimeşe anku bi rê ve diçe
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• zwîmeş
• zîmeş

Etîmolojî

• zûmeş

Jê

• zûmeşî

Werger

• Tirkî: yürük → tr