waqiîbîn

Kurmancî

Navdêr

waqiîbîn mê û nêr

1. Kesa/ê ku tiştan li gor rastiya wan fam dike, ne xeyalperist yan geşbîn yan reşbîn.

   Hevmane: realîst, rastîbîn

   • Eger ez ji paqijiya meremên wan kesan jî ko bangewaza soranîkirina bakurê Kurdistanê dikin jî nekim, bêguman dudilî û gumanê li jîrî û aqilmendiya wan dikim û bawer im ko bi herdu awayan jî (çi merema wan paqij nebe, çi aqilmend nebin) newaqiîbîn in anko nikarin waqîi û realîteya rewşa miletê xwe bibînin. — (Lezgîn Çalî: Kurdên soran û kemalîst dikarin li hemberî kurmanciyê bibin hevalbendên hev, Nefel.com, 4/2008)

Jê

• waqiîbînî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]: waqiî + -bîn.

Werger

• Fînî: realisti
• Îngilîzî: realist