waqiîbîn
Kurmancî biguhêre
biguhêre
waqiîbîn mê û nêr
- Kesa/ê ku tiştan li gor rastiya wan fam dike, ne xeyalperist yan geşbîn yan reşbîn.
- Eger ez ji paqijiya meremên wan kesan jî ko bangewaza soranîkirina bakurê Kurdistanê dikin jî nekim, bêguman dudilî û gumanê li jîrî û aqilmendiya wan dikim û bawer im ko bi herdu awayan jî (çi merema wan paqij nebe, çi aqilmend nebin) newaqiîbîn in anko nikarin waqîi û realîteya rewşa miletê xwe bibînin. — (Lezgîn Çalî: Kurdên soran û kemalîst dikarin li hemberî kurmanciyê bibin hevalbendên hev, Nefel.com, 4/2008)
Jê biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Ji erebî [Peyv?]: waqiî + -bîn.