tebêt

Kurmancî

Mane

tebêt (cureyê peyvê?)

1. tebat, sekn û qerar, aram

Ji wêjeyê

• Di pêtê sîne wê werbû
  Ko dê bêtin tebêta dil
  Di nav wê nar û pêtê da — (Dîwana Melayê Cizirî)