sereb

Kurmancî

Mane

sereb (cureyê peyvê?)

1. kêzîn, kanalîzasyon, cihok, selep

Etîmolojî

• sere- +

Ji wêjeya klasîk

• 48. a- Sebetreng e tijî mar e (X.)
  b- Sereb teng e tijî mar e (A.)
  c- Sebet reng e tejî mar e (H.) — (Feqiyê Teyran, )

Werger

• Tirkî: kanalizasyon → tr, su yolu → tr