serê xwe şûştin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha: serê xwe -şo-
RP.
Niha
ez serê xwe dişom
tu serê xwe dişoyî
ew serê xwe dişo
em, hûn, ew serê xwe dişon
Fermanî Yekjimar serê xwe bişo
Pirjimar serê xwe bişon
Rehê dema borî: serê xwe -şûşt-
RP.
Boriya
sade
min serê xwe şûşt
te serê xwe şûşt
wê/wî serê xwe şûşt
me, we, wan serê xwe şûşt
Formên din:  Tewandin:serê xwe şûştin

serê xwe şûştin lêkera biwêjî, gerguhêz

  1. serşûştin, av li xwe kirin, ser û sîçên xwe paqij kirin
    Min jî wê rojê serê xwe şûştibû, dorhêla xwe paqij kiribû. — (Ferhenga Biwêjan, Mustafa Borak)
  2. kincê jinan hatin, (ji bo zarokanînê, xwîna peryodîk ji jinan hatin)
    Şikurji xwedê re ev du meh in ku keçika min serê xwe şûştiye, êdî em li benda zarokeke xweşik in. — (Ferhenga Biwêjan, Mustafa Borak)

Etîmolojî

biguhêre

Ji serê + xwe + şûştin.