seferber

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
seferber	seferbertir	herî seferber

seferber

1. cimandî, mobîlîze, birêkxistî, amadekirî
   • Elmasxanê wê demê îmkanek pêde kiriye û ev îmkan ji bona xizmeta huner û hunermandên kurd seferber kiriye. — (Enwer Karahan: Elmasxan, Nefel.com, 2/2008)

Jê

• (lêker) seferber bûn
• (lêker) seferber kirin

• (navdêr) seferberbûn
• (navdêr) seferberkirin

• (rengdêr) seferberbûyî
• (rengdêr) seferberkirî
• seferberî
• seferberîtî
• seferbertî

Etîmolojî

Ji sefer + -ber.

Werger

• Almanî: mobilisiert → de
• Îngilîzî: mobilized → en
• Îtalî: mobilizzatore
• Tirkî: seferber → tr

Tirkî

Rengdêr

seferber

1. seferber, rêketin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)